Vanuit mijn beginpunt naar jouw beginpunt
Ik houd ervan mijn eigen werk te creëren en helemaal te werken vanuit wie ik ben. Vanuit mijn vrije, creatieve geest, met beide benen op de grond. Vanuit mijn sensitiviteit en scherpe blik. Vanuit nieuwsgierigheid en lichtheid. Met gevoel voor schoonheid en eenvoud.
Eerlijk gezegd kan ik niet meer anders; mijn lichaam fluit mij direct terug als ik mezelf verlies ergens in. Doordat ik mijn verlangens ken kan ik mijn koers bepalen. Dat is niet vanzelf zo gekomen, en nog altijd kom ik daarin hardnekkigheden tegen. Maar ik durf erop te vertrouwen Roer!dat juist die me brengen waar ik nu sta.
En zo ben ik zelf beginpunt van waaruit ik me heel graag verbind met anderen, en van waaruit ik mensen met liefde begeleid in zelf beginpunt worden.
Mijn eigen verhaal

Vanuit mijn passie voor muziek uit de zeventiende en achttiende eeuw werd ik communicatiemedewerker bij een gezelschap dat deze muziek uitvoerde. Ik hield ervan met tekst en beeld bezig te zijn en ik vond het boeiend wat mensen bewoog om naar de concerten te komen.
Maar na verloop van tijd was ik alleen maar moe. Ik rende van deadline naar kinderopvang naar huis naar school naar deadline. Toen dat werk stopte vond ik geen geschikte nieuwe baan. Ergens voelde ik dat ik daarvoor eerst dieper moest gaan onderzoeken wat voor werk daadwerkelijk bij mij zou passen. Maar aan dat gevoel holde ik voorbij. Ik was thuis en daar was immers genoeg te doen met drie jonge kinderen van wie de jongste veel intensievere zorg nodig had.

Ondertussen kreeg ik fysieke klachten en kampte ik vaak met extreme, alles verdovende moeheid. Het kostte me moeite om daaraan toe te geven, want ja, ik was toch thuis?
Een medische verklaring voor mijn klachten bleef uit en uiteindelijk zocht ik hulp bij een ademcoach. Haar liefdevolle ademsessies bleken een krachtige ingang en het begin van een diepgaand zelfonderzoek en heling.

Vanuit het verlangen om te ontdekken wat echt bij mij zou passen en met welke kwaliteiten ik van betekenis kon zijn, startte ik in 2015 met de Driejarige Opleiding van het ITIP, School voor Leven en Werk. Daarmee deed ik het aller-spannendste wat ik maar kon bedenken: de donkerte aankijken en mijzelf laten zien in een groep. De opleiding begon voor mij met de erkenning van mijn totale uitputting, van mijn ziek-zijn. Want dat was ik, met mijn heftige moeheid, mist in mijn hoofd, angsten en overgevoeligheid voor prikkels. Het voelde als thuiskomen; hier was liefdevolle aandacht voor details, voor een veilige bedding.

Langzaamaan kreeg ik door dat ik mijn eigen tempo diende te volgen. Niet het tempo van mijn omgeving of van mijn snelle hoofd. Maar het tempo van mijn lichaam.

Ik leerde dat ziekte en kracht samen konden gaan. Door de dikke wolken van moeheid verschenen heldere gedachten, klinkklare woorden, handige inzichten. En een gevoel van potentie. Ik durfde opeens dingen te doen die bij mij hoorden, wat ik diep van binnen wel wist, maar ik durfde niet eerder, ik ontkende, ik zag een ander plaatje van mezelf, een plaatje zomaar ontstaan in de loop van mijn leven.

Ik werd vitaler, rustiger, bewuster. Mijn hele lichaamshouding veranderde zelfs. Van in elkaar gedoken naar meer rechtop, met mijn voeten steviger op de grond, een diepere ademhaling en met meer beweeglijkheid in mijn bekken.

Via lichaamswerk leerde ik op een heel directe manier mijn worstelingen, kracht en verlangens kennen.

Mijn lichaam bleek een onuitputtelijke bron van informatie en transformatie te zijn. Ik genoot ervan hoe simpel en klein een beweging kon zijn maar hoe groots de uitwerking.

Vanuit die fascinatie ben ik daarna de tweejarige Energetische Opleiding gaan doen bij het ITIP.

Ik kreeg helderheid over wanneer er beweging diende te komen - in mijn lijf, in mijn handelen en in contact met anderen - en wanneer juist niet. En precies die helderheid bleek ik goed te kunnen inzetten in het bijstaan van anderen. Ik ontdekte hoe vervullend ik het vind als ik mensen mag begeleiden in hun vastlopen, lijden en verlangens en mag meenemen in de schoonheid die ik ervaar. Samen met hen hun unieke kracht hervinden is voor mij het allermooiste wat er is.
Lees hier over mijn werkwijze…

De liefde voor muziek uit de zeventiende en achttiende eeuw weet ik inmiddels weer te verweven in mijn werkende bestaan; nu tijdens sessies met cliënten of workshops voor groepen. Ik houd zo van de melancholie en het smartelijke in die muziek, het maakt me levendig.
Lees hier meer over mijn aanbod in muziek en beweging…

Opleidingen

Systemisch Werken Phoenix (2024)
Dromenopleiding ITIP (2022)
Basisjaar en verdiepingsjaar Energetische Opleiding ITIP (2018-2020)
Driejarige Opleiding ITIP (2015-2018)
Muziekwetenschap Universiteit Utrecht (jaren ‘90)

Overige ervaringen en inspiratie

Naast energetisch werk en emotioneel lichaamswerk wist of weet ik me ook via andere vormen te verbinden met mijn lichaam en daarmee met mijn hele wezen, zoals vrije dans (5 Ritmes, Open Floor), yoga, chi kung, verbonden ademen, zingen, stembevrijding, taotraining seksualiteit, haptonomie, osteopathie, meditatie.

Mijn andere werk: begeleider Leespraat

Momenteel begeleid ik twee kinderen met Downsyndroom individueel in het kenbaar maken van zichzelf en in het leren kennen van de wereld om zich heen. Want dat is Leespraat: een methode die hen helpt te communiceren. Ook daarin geniet ik van creatief te kunnen zijn, helemaal in het moment en afgestemd op hen. Ik werk wel met bepaalde doelen in mijn achterhoofd, maar begin elke les vrij blanco, zodat ik direct kan inspelen op wat er leeft bij het kind. In de ruimte die dan ontstaat, zie je de kinderen groeien en genieten van wat ze blijken te kunnen.

Bij Leespraat zijn de belevingswereld en interesses van het kind het startpunt, om het van daaruit verder te laten groeien. De meeste kinderen met Downsyndroom zijn auditief niet sterk en hebben moeite om de taal tot uiting te laten komen. Deze kinderen begrijpen meestal meer dan ze kunnen laten zien, waardoor ze vaak worden ondervraagd in de cognitieve ontwikkeling maar overvraagd in meedoen met de rest.
Geschreven taal helpt hen daar enorm bij; ze zijn visueel juist sterk, ze gaan beter spreken als ze het woord zien, maar ze leren zichzelf ook beter aansturen en krijgen grip op de wereld om hen heen. Ik baseer me daarbij op ‘mediërend leren’, dat wil zeggen, leren leren vanuit het maken van echt contact en aansluiten op de bestaande mogelijkheden van het kind als basis van zijn verdere ontwikkeling. Ik kijk naar wat het kind al kan en bied dan de stof een stapje verder aan. Ik volg de kleine stapjes, het denkproces van het kind, die hierdoor de stof beter begrijpt, waardoor de zelfstandigheid en het zelfvertrouwen groeit.

Kinderen met Downsyndroom zijn heel gevoelig en ik geniet ervan met hen te zijn en echt naast ze te staan in de begeleiding. Het zijn echte spiegels; zodra ik teveel wil bewerkstelligen haken ze af, tegelijkertijd stimuleer ik ze steeds een stapje verder te gaan, hen mee te nemen in wat ze kunnen leren.

Ik ben opgeleid bij Stichting Scope die Leespraat heeft ontwikkeld, en ermee vertrouwd geraakt door mijn eigen lieve dochter Emke.